Czytelnia

Historia zboru w Puławach – Edgar Beneš

Tego, cośmy słyszeli i poznali,
co nam ojcowie nasi przekazali,
nie zataimy przed ich synami,
lecz opowiemy przyszłemu pokoleniu:
o chwale Pana i o Jego mocy,
o Jego cudach, które zdziałał.

Psalm 78

Wieś Puławy posiada historię niezwykłą a zarazem tragiczną. Dopiero koniec XX stulecia przyniósł jej lepsze czasy.

Osada lokowana była na prawie wołoskim w 1572 roku (przywilej  lokacyjny  pochodzi  z  2 marca i otrzymali go od króla Zygmunta Augusta Iwanko i Michał Odrzechowscy)

       Miejscowość dzieliła się dawniej na Dolne i Górne (obecny podział jest nieco inny). Zamieszkana była głównie przez Łemków, obok których mieszkali Polacy, Żydzi i dwie rodziny cygańskie. W latach 80 XIX wieku we wsi mieszkało 253 Łemków obrządku greckokatolickiego. Według innych źródeł w 1898 r. wieś liczyła 782 mieszkańców oraz 125 domów.

       Gospodarka Łemków oparta była głównie na hodowli owiec. Wypasali je po łąkach beskidzkich latem w wyższych, a zimą w niższych partiach. Niestety ani hodowla owiec i bydła, ani uprawa roli, ani nawet rzemiosło nie dostarczało wystarczających środków do życia. W Puławach, jak i w innych łemkowskich wioskach, żyło się skromnie, a czasem nawet panował głód.

       Rdzenna ludność łemkowska opuszczała te strony nie tylko w wyniku akcji „Wisła”, która została rozpoczęta w 1947 r. pod pretekstem położenia kresu działalności UPA. Była to tylko kulminacja procesu, jaki praktycznie od początku II wojny światowej miał miejsce na wschodnich ziemiach Polski. Pod koniec lat czterdziestych w Puławach nie pozostał praktycznie nikt. » Czytaj dalej…